İki Sevgili

Ne vakit
toprağın koynuna girse yağmur;
şehir aşk kokar.



Hasretle kucaklaşır iki sevgili.
Toprak, kana kana dindirir özlemini.
Yağmur, usul usul dokunur önce
toprağın ta yüreğine.


Sonra vuslatın coşkusuyla
Sarmalar sevdiğini.
Günün ilk ışıklarıyla
Uyanır yeniden aşk!


Sen...
Ne vakit düşsen içime sevdiğim;
aşk kokar şehrim,
evim,
yüreğim...



Toprağın yağmuruna kavuşması gibi,
İçime kana kana ‘seni’ çekerim.
Aşk olurum yeniden!
Toprağın yağmura aşkı gibi sonsuz...