GİT !...

Ruhumun bilmediğim derinliklerinde
kaypak duygular birikmiş.
Sanki kangren içimin bir yanı.
Arınmalıyım!


İçime düşürdüğün
ilk ses, ilk kelimen
kemirip duruyor zihnimi.
Unutmalıyım!


Kör kuyu gecelerde,
tek tek kara boyalar çalmalıyım cümlelerine.
Yazılmasın.
Okunmasın.
Söylenmesin.
Karıştımasın beni diye.


Gitmelisin!
Gelişin gibi gidişin de ansızın olmalı.


Hakkın yok,
sözlerini bana emanet etmeye.

İçime düştüler, artık benimler diyemem ki!
Dilime düşüremem ki!

Topla sözcüklerini.

Bakışlarını al bakışlarımdan.

Gülüşünün izi kalmasın gülümsememde.

Dilime düşürdüğün şarkılar
peşi sıra gelsin senle.


Hadi...


Dilinde şarkın,

yüreğinde sözlerin...

Düş bana geldiğin yola!